مطالعه فونستیک پشه خاکی های فلبوتومینه (دیپترا: سایکودیده) در شهرستان سراوان، جنوب شرقی ایران

مقدمه: لیشمانیوز جلدی در ایران غالباً به وسیله پشه خاکی های فلبوتوموس پاپاتاسی و فلبوتوموس سرژنتی به انسان انتقال می یابد. هدف از این مطالعه تعیین ترکیب گونه ای و فراوانی پشه خاکی ها در شهرستان سراوان بود. روش کار: در این مطالعه صحرایی، صید پشه خاکی ها با نصب تله های کاغذی چسبان از اماکن خارجی صورت گرفت. تشخیص نمونه ها بر اساس ویژگی های مرفولوژیک ژنیتالیای نرها و اسپرماتکا و فارنکس ماده ها انجام می شد. نتایج: نتایج بدست آمده نشان می دهد که سرژانتومیا تیبریادیس (18 درصد)، فلبوتوموس آلکساندری (5/16 درصد) و فلبوتوموس کازرونی (3/14 درصد) غالب ترین گونه های جمع آوری شده بودند. در این مطالعه گونه های فلبوتوموس النوره، فلبوتوموس برژروتی، فلبوتوموس مثقالی، سرژانتومیا هودسونای، سرژانتومیا کریستوفرسی، سرژانتومیا مروینه، سرژانتومیا دریفوزی، سرژانتومیا دنتاتا، سرژانتومیا گره کووی، سرژانتومیا آفریکانا و سرژانتومیا تئودوری برای اولین بار از شهرستان سراوان گزارش می شوند. نتیجه گیری: در این مطالعه فلبوتوموس پاپاتاسی، فلبوتوموس سرژنتی و فلبوتوموس آلکساندری 6/69 درصد نمونه های صید شده را تشکیل دادند. این گونه ها به ترتیب ناقلین قطعی لیشمانیا میجر، لیشمانیا تروپیکا و لیشمانیا اینفانتوم در ایران هستند